Hoe zou ik benaderd willen worden als ik het even niet meer red en begeleiding nodig heb? Die vraag heb ik mijzelf steeds voorgehouden. Eerst toen ik bij Vluchtelingenwerk jongeren begeleidde die zonder ouder naar Nederland kwamen. Later toen ik mensen begeleidde die een inburgeringstraject volgden en daarna toen ik als zelfstandig uitvaartbegeleidster werkte. Ik zou graag vriendelijk, zonder oordeel en met belangstelling benaderd willen worden. Ik zou het belangrijk vinden dat mijn autonomie erkend wordt. Dit is dan ook hoe ik de deelnemers benader die ik begeleid bij de Werk Carrousel Leeuwarden, het test- en trainingscentrum van Niemand aan de Zijlijn.
Bij de Werk Carrousel Leeuwarden bieden wij onze deelnemers diverse werkzaamheden aan. Dit werk is niet zozeer het doel, maar meer het middel. Deelnemers kunnen hierdoor ervaren en oefenen in hoe zij omgaan met stress, of ze graag zelfstandig of liever in een team werken, of ze van seriematig werk houden of juist hun creativiteit willen inzetten en wat het met je doet als je (weer) een dagstructuur hebt. Door in gesprek te blijven met de deelnemer, te observeren en soms wat te sturen, probeer ik samen met hen een gewenst en realistisch toekomstperspectief te formuleren. Het ervaren en oefenen helpt hierbij.
